De Europa Cup I (de oorspronkelijke naam is ‘Coupe des Clubs Champions Européens’, en staat nog steeds op de beker) was het belangrijkste Europese clubtoernooi waaraan elk seizoen de landskampioenen van alle UEFA-lidstaten deelnamen. In de beginjaren waren er slechts enkele uitzonderingen, waaronder het Nederlandse PSV dat in het seizoen 1955/56 meedeed in plaats van de landskampioen Willem II. De te winnen beker, die nog steeds wordt uitgereikt aan de winnaar van de Champions League, wordt ook wel de “beker met de grote oren” genoemd. Die “grote oren” zijn afgeleid van de Grieks/Romeinse amfora, waarvan de oren als steun dienden.

In het toernooi stelde elk land één team op, mogelijk met de winnaar van het voorgaande seizoen. De teams speelden een competitie volgens het knock-outsysteem, met twee wedstrijden per ronde: één thuis en één uit. De finale, in mei op een vooraf bepaalde neutrale locatie, bestond echter uit slechts één wedstrijd. In 1991 werd die formule gewijzigd. Er waren eerst twee normale knock-outrondes, waarna de beste acht teams werden verdeeld in twee poules die een hele competitie speelden. De winnaars van beide poules speelden in de finale. In 1992 werd het toernooi voortgezet als de UEFA Champions League.