De Nobelprijswinnaar die honden gebruikte bij zijn onderzoek was Ivan Pavlov.
Pavlov was een Russische fysioloog die in 1904 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde won voor zijn werk aan de fysiologie van het spijsverteringsstelsel. Hij is echter vooral bekend geworden om zijn onderzoek naar conditionering, een leerproces waarbij een organisme leert om een neutrale stimulus te associëren met een geconditioneerde stimulus die op natuurlijke wijze een ongeconditioneerde respons oproept.
In zijn beroemde experimenten gebruikte Pavlov honden om de conditionele reflex te bestuderen. Hij presenteerde de honden voedsel, wat op natuurlijke wijze speekselafscheiding veroorzaakte (ongeconditioneerde respons). Vervolgens koppelde hij een neutrale stimulus, zoals een belletje, aan het voedsel (geconditioneerde stimulus). Na herhaalde koppeling begonnen de honden al te speekvloeien als ze het belletje hoorden, zelfs als er geen voedsel werd aangeboden.
Het werk van Pavlov had een grote invloed op onze kennis van leren en gedrag. Zijn bevindingen zijn toegepast op een breed scala aan gebieden, waaronder psychologie, onderwijs en gedragstherapie.
De gebruik van honden door Pavlov in zijn onderzoek is controversieel geweest. Sommige mensen beweren dat zijn experimenten wreed waren en onnodig lijden aan dieren veroorzaakten. Anderen beweren dat zijn werk belangrijk was voor onze kennis van leren en gedrag, en dat de voordelen opwegen tegen de kosten.
Ongeacht de controverse is het duidelijk dat het werk van Pavlov een blijvende invloed heeft gehad op de psychologie. Zijn bevindingen worden nog steeds bestudeerd en gebruikt vandaag de dag, en ze hebben ons begrip van leren en gedrag diepgaand beïnvloed.