De poging van de Verenigde Staten in de jaren 20 om alcohol te verbieden staat bekend als drooglegging of Prohibition in het Engels.
Deze periode, die van 1920 tot 1933 duurde, was een tijdperk waarin de productie, verkoop en consumptie van alcoholische dranken op federaal niveau verboden waren.
Drooglegging werd ingevoerd met het achttiende amendement op de Amerikaanse grondwet en werd beëindigd met het eenentwintigste amendement.
Het doel van drooglegging was om de maatschappelijke problemen die men associeerde met alcoholgebruik aan te pakken, zoals armoede, criminaliteit en huiselijk geweld.
De effecten van drooglegging waren echter controversieel. Hoewel het alcoholgebruik in de VS daalde, leidde het verbod ook tot een toename van illegale drankhandel, georganiseerde misdaad en geweld.
Uiteindelijk werd drooglegging als een mislukking beschouwd en werd het in 1933 afgeschaft.
Drooglegging blijft een fascinerend en controversieel hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis.
Hier zijn enkele interessante feiten over drooglegging:
- De steun voor drooglegging kwam voort uit een aantal verschillende bewegingen, waaronder de temperance-beweging, die al decennia lang campagne voerde voor alcoholverbod.
- De uitvoeringsinstantie van drooglegging was het Bureau of Prohibition, dat al snel overweldigd werd door de omvang van de taak.
- De illegale drankhandel, ook wel bekend als “bootlegging”, floreerde tijdens drooglegging.
- Gangsters zoals Al Capone verdienden enorme hoeveelheden geld met de illegale verkoop van alcohol.
- Drooglegging had een significante impact op de Amerikaanse cultuur, wat leidde tot de opkomst van speakeasies, jazzmuziek en nieuwe cocktails.
De erfenis van drooglegging is complex en wordt nog steeds gedebatteerd.
Het dient als een waarschuwing voor de potentiële gevaren van sociaal ingrijpen en benadrukt het belang van individuele vrijheid en beperkte overheidsmacht.