De taalkundige term hiervoor is “nomen”, wat het Latijnse woord is voor “zelfstandig naamwoord”. Een zelfstandig naamwoord is een woord dat wordt gebruikt om een ​​persoon, dier, ding, plaats, gevoel of idee aan te duiden. In het Nederlands kunnen zelfstandige naamwoorden mannelijk, vrouwelijk of onzijdig zijn en zowel in het enkelvoud als in het meervoud voorkomen. Zelfstandige naamwoorden kunnen ook verschillende functies hebben in een zin, zoals onderwerp, lijdend voorwerp, meewerkend voorwerp, bezittelijk, enz.