De Franse schrijver Marcel Proust schreef een beroemde passage over madeleine cakejes in zijn boek A la recherche du temps perdu (In de zoektocht naar de verloren tijd). In deze passage beschrijft Proust hoe hij een madeleine cakeje proeft en een plotselinge herinnering krijgt aan zijn kindertijd.
De passage luidt als volgt:
“Op een avond, toen ik al te oud was om nog zomaar te genieten van zoete lekkernijen, kreeg ik, terwijl ik een kopje thee dronk, het idee om een madeleine cakeje te eten, die ik bij een banketbakker in Combray had gekocht. Ik doopte het in mijn thee en toen ik het ophad, voelde ik een vreemde sensatie, alsof ik me in een andere wereld bevond. Ik probeerde de smaak van het cakeje te analyseren, maar ik kon er niets van vinden dat ik zou kunnen herkennen. Toch was er iets vertrouwds aan, iets dat me aan iets herinnerde, maar ik kon niet zeggen wat.
“Ik nam nog een hap en weer voelde ik diezelfde sensatie. Deze keer kon ik het herkennen. Het was de smaak van de madeleine cakejes die mijn tante Léonie me als kind gaf. Ik werd overweldigd door herinneringen aan mijn kindertijd in Combray. Ik zag de kamer van mijn tante, de tuin, de kerk, de mensen die ik kende. Het was alsof ik terug in de tijd was gereisd.
“Ik realiseerde me dat het eten van de madeleine cakejes een soort van trigger was geweest die mijn herinneringen had losgemaakt. Ik begreep dat herinneringen niet alleen in ons hoofd zitten, maar ook in onze zintuigen. Een geur, een smaak, een geluid kan ons terugvoeren naar een andere tijd en plaats.”
Prousts passage over de madeleine cakejes is een van de beroemdste passages uit de wereldliteratuur. Het is een prachtig voorbeeld van hoe herinneringen kunnen worden opgeroepen door zintuiglijke ervaringen.
De beroemde passage over madeleine cakejes is geschreven door de Franse schrijver Marcel Proust. Deze passage is te vinden in zijn roman “À la recherche du temps perdu” (Op zoek naar de verloren tijd), specifiek in het deel met de titel “Du côté de chez Swann” (Swann’s Way). In deze passage beschrijft de verteller hoe herinneringen aan zijn jeugd worden opgeroepen door het eten van een madeleine cakeje dat in thee is gedoopt. Dit literaire moment staat bekend als “de madeleine-moment” en is iconisch geworden in de wereld van de literatuur.