In de Middeleeuwen bestond er een bloeiende traditie van ridderromans die hun oorsprong vonden in de Franse literatuur en vervolgens werden vertaald of aangepast in het Middelnederlands. Een van de bekendste is misschien wel ‘Le Chevalier de la Charrette’ (De ridder van de kar) van Chrétien de Troyes, die in het Middelnederlands bekend werd als ‘Lanceloet en het witvoethert’.

Ook ‘Le Roman de la Rose’ had een grote invloed, al is dit meer een allegorische ‘courtoise’-roman dan een ridderroman. In het Middelnederlands werd dit werk gemonteerd tot “Die Rose”.

Andere voorbeelden zijn de Arthur-romans en de verhalen over Karel de Grote en zijn paladijnen, die in de Middelnederlandse literatuur een eigen leven gingen leiden, zoals in het beroemde “Karel ende Elegast”.

Het patroon was vaak dat de originele Franse tekst werd vertaald, aangepast of uitgebreid om aan de smaak en verwachtingen van het Middelnederlandse publiek te voldoen. Hierdoor hebben veel van deze romans in hun Middelnederlandse vorm een ​​uniek karakter gekregen.