sterke en zwakke werkwoorden, Sterke en zwakke werkwoorden zijn twee categorieën werkwoorden in de Nederlandse taal op basis van de manier waarop ze worden vervoegd in de verleden tijd en het voltooid deelwoord. Hier is een uitleg van beide soorten werkwoorden:

Sterke werkwoorden (onregelmatige werkwoorden):

Sterke werkwoorden hebben een onregelmatige vervoeging in de verleden tijd en het voltooid deelwoord. Ze veranderen de grondtoon en hebben vaak een klinkerverandering. Hier zijn enkele voorbeelden van sterke werkwoorden:

Infinitief: lopen

Verleden tijd: gelopen

Voltooid deelwoord: liep

Infinitief: zien

Verleden tijd: zag

Voltooid deelwoord: gezien

Infinitief: zijn

Verleden tijd: was

Voltooid deelwoord: geweest

Zwakke werkwoorden (gewone werkwoorden):

Zwakke werkwoorden hebben een regelmatige vervoeging in de verleden tijd en het voltooid deelwoord. Ze vormen de verleden tijd en het voltooid deelwoord door de uitgang “-de” of “-te” aan de stam van het werkwoord toe te voegen. Hier zijn enkele voorbeelden van zwakke werkwoorden:

Infinitief: werken

Verleden tijd: gewerkt

Voltooid deelwoord: gewerkt

Infinitief: lachen

Verleden tijd: lachte

Voltooid deelwoord: lachte

Infinitief: praten

Verleden tijd: gesproken

Voltooid deelwoord: gesproken

In het Nederlands zijn er veel meer zwakke werkwoorden dan sterke werkwoorden. De vervoeging van werkwoorden is een belangrijk aspect van de Nederlandse grammatica en het is handig om te weten of een werkwoord sterk of zwak is om de juiste vervoeging in verschillende tijden te gebruiken.