William Booth (Sneinton (Nottingham), 10 april 1829 – Hadley Wood (Londen), 20 augustus 1912) was de Britse oprichter en eerste generaal van het Leger des Heils. In Groot-Brittannië wordt William Booth beschouwd als een van de grootste Britten in haar geschiedenis, zoals blijkt uit de BBC-stemming in 2002 in de 100 Grootste Britten.

Hij was de enige overlevende zoon van Samuel Booth en Mary Moss. Samuel Booth was een rijke man, wiens bedrijf op latere leeftijd failliet ging. In 1842 stierf zijn vader. Hij liet zijn vrouw en kind arm achter.

Vroege jaren

Kort na de dood van zijn vader bekeerde hij zich en werd hij een sterke gelovige. Hij predikte in de kerk en op straat, en werd later een evangelist binnen de Methodisten. In 1858 kreeg hij een pastoraat toegewezen in Gateshead, waar hij niet blij mee was. Hij wilde zich volledig wijden aan het evangeliseren en voelde dat de plichten van het pastoraat hem in de weg stonden. In 1861 werd zijn verzoek om zich volledig aan het evangeliseren te wijden opnieuw afgewezen, en al snel werd hij een onafhankelijk evangelist. Zijn boodschap bleef echter dezelfde. Hij begon met het uitdelen van soep aan de vele arme mensen in Londen.

Hij trouwde op 16 juni 1855 met Catherine Mumford. Catherine kreeg een steeds belangrijkere rol in de gemeente van het Leger des Heils. Ze was belangrijk in de organisatie en mocht vaak prediken in de kerk. Ze vond dat vrouwen net zo goed in de kerk moesten kunnen prediken als mannen. Samen kregen ze acht kinderen:

Bramwell Booth (8 maart 1856 – 16 juni 1929).

Ballington Booth (28 juli 1857 – 5 oktober 1940).

Kate Booth (18 september 1858 – 9 mei 1955).

Emma Booth (8 januari 1860 – 18 oktober 1903).

Herbert Booth (16 augustus 1862 – 25 september 1926).

Marie Booth (4 mei 1864 – 5 januari 1937).

Evangeline Booth (25 december 1865 – 17 juli 1950).

Lucy Booth (18 april 1868 – 18 juli 1953).

De missie

Zie Leger des Heils voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1865 richtten Booth en zijn vrouw de “Christian Mission” op, en hij organiseerde op zondag bijeenkomsten in East End in Londen, waar ze redding brachten aan de meest behoeftigen, waaronder alcoholisten, criminelen en prostituees. Hij opende ook een gaarkeuken. In de 19e eeuw heerste er grote armoede onder de Britse bevolking.

In 1878 veranderde de naam van de organisatie van een vrijwilligersleger in Leger des Heils, “Leger des Heils”, en werd ook de structuur zoals die was in het leger. William Booth en de andere soldaten van het Leger des Heils trokken in hun uniform ten strijde voor de bijeenkomsten en tegen de armoede. Booth werd de generaal en de andere evangelisten kregen hun overeenkomstige rang en uniform. Een bekende uitspraak van hem was dat hij zou blijven vechten voor de armen zolang er armoede is.

De generaal vestigde posten van het Leger des Heils in 58 verschillende landen en koloniën en reisde veel om bijeenkomsten te organiseren. Hij gaf een tijdschrift uit en schreef een aantal boeken. Er zijn ook een aantal nummers van hem. Zijn boek ‘In England’s Darkest Wildernesses and The Road to Escape’ werd na publicatie in 1890 een bestseller.

De meningen van het Leger des Heils en William Booth veranderden uiteindelijk van minachting in respect, en William begon koningen, keizers en presidenten te bezoeken. Ook de kranten gebruikten zijn titel “de Generaal” met respect.

William Booth stierf in 1912 op 83-jarige leeftijd. Zijn begrafenis wekte zoveel publieke belangstelling dat het vaak werd vergeleken met de begrafenis van een koning. Hij wordt begraven met zijn vrouw in Abney Park Cemetery in Londen.