De watersnoodramp van 1953 had veel verwoestende gevolgen, zowel op korte als op lange termijn. Aanvankelijk veroorzaakte het aanzienlijke materiële schade en verlies van mensenlevens, met alleen al in het VK meer dan 300 doden. Op de lange termijn heeft de overstroming de landbouwproductie verstoord, land onder water gezet en gewassen vernietigd. Bovendien werd het zoutgehalte in de bodem en het water aangetast, waardoor de vruchtbaarheid en gewasopbrengsten afnamen. De overstroming veroorzaakte ook aanzienlijke verstoring van de infrastructuur, waarbij wegen, huizen en bruggen werden verwoest. Dit veroorzaakte een grote ontwrichting van de lokale economie, waardoor veel bedrijven failliet gingen.

De reactie op de watersnoodramp van 1953 was snel en doeltreffend. De regering riep de noodtoestand uit en zette opvangkampen op voor mensen die hun huis en middelen van bestaan ​​waren kwijtgeraakt. Het leger werd gemobiliseerd om te helpen bij reddings- en hulpacties, en de regering verstrekte voedsel en medische hulp aan de getroffenen. Daarnaast heeft de regering een speciaal fonds opgericht om financiële hulp te bieden aan mensen die door de ramp zijn getroffen en om verwoeste gebieden te helpen herbouwen. Dit fonds werd aangevuld met giften van particulieren en niet-gouvernementele organisaties.

De overstroming van 1953 was een van de ergste natuurrampen in de Britse geschiedenis, die meer dan 300 levens eiste en grote schade aanrichtte aan steden in het hele land. De verwoestende gevolgen van de overstromingen stonden in het geheugen gegrift van het Britse publiek, dat zich beter voorbereidde op toekomstige overstromingen. De gebeurtenissen van de overstromingen van 1953 leidden tot veranderingen in de infrastructuur en planningssystemen van het land, waardoor dezelfde effecten bij toekomstige overstromingen werden voorkomen. De overstromingen van 1953 waren ook een les in de kracht van de natuur en het belang van voorbereiding op natuurrampen.