Welkom op de Q&A-website. Vandaag brengen we je een oplossing voor een nieuwe puzzel met ons, en hier is de oplossing exclusief op onze prachtige website die gespecialiseerd is in het oplossen en beantwoorden van moeilijke spellen.

Nadat in 1826 het laatste everzwijn in Nederland door menselijk ingrijpen was gestorven, heeft prins Hendrik ze in 1907 weer in de Kroondomeinen geïntroduceerd. De aanwezigheid van wilde zwijnen is nu officieel gelegitimeerd in drie leefgebieden: Veluwe, Meinweg en Meerlebroek. Verder geldt het nulpositiebeleid. Wilde zwijnen worden daar niet getolereerd en het doel is om de populatie terug te dringen. Provincies verlenen ontheffingen en faunabeheereenheden (FBE) hebben afspraken gemaakt met wildbeheereenheden (WBE), terreinbeheerders en landbouw over hun inzet. Dit zero-level beleid wordt anders ervaren. Voor sommigen betekent het dat een voorkomend everzwijn geschoten moet worden en voor anderen dat dit mag als daar aanleiding toe is. In de praktijk verspreiden de wilde zwijnen zich buiten de leefgebieden en is het niet eenvoudig om daar een wilde zwijnenpopulatie weg te krijgen. De hedendaagse landbouw biedt een goede voedselvoorziening (maïs is vooral populair), de dieren leren snel en worden te slim af door jagers. Daarnaast neemt het aantal wilde zwijnen in de ons omringende landen toe en steken ze ook de (Nederlandse) grens over. De problematiek van de verspreide zwijnen kwam al ter sprake tijdens het everzwijnensymposium in 2006 dat het Faunafonds organiseerde (Faunafonds, 2007), maar sindsdien is de verspreiding alleen maar toegenomen. Het nulpositiebeleid is blijkbaar weerbarstig. Wilde zwijnen migreren vanuit aangrenzende gebieden vanuit Duitsland en België en er zijn ook gevallen bekend van illegale repatriëring van wilde zwijnen (Jansman et al., 2013). Voor zover bekend zijn hierdoor lokale populaties ontstaan ​​in Limburg, Noord-Brabant, Gelderland (bij Groesbeek), Utrecht, Overijssel en Drenthe (zie ook Kansenkaart en verspreiding wilde zwijnen van Zoogdiervereniging, ARK en Alterra, 2010 , naar aanleiding van het Jaar van het everzwijn en symposium). De everzwijnenproblematiek kent een aantal dimensies. Vanuit het oogpunt van natuurbehoud is de aanwezigheid van wilde zwijnen in beperkte mate wenselijk. Ze geven dynamiek aan natuurgebieden, kunnen bosverjonging stimuleren en vergroten de aantrekkelijkheid van deze gebieden voor vakantiegangers. Wilde zwijnen veroorzaken steeds meer schade aan de landbouw. Was de schade in 2007 nog minder dan € 50.000,-, de afgelopen jaren is de schade opgelopen tot tussen de € 150.000 en € 200.000 (Jaarverslag Faunafonds 2013). Een risico is de overdracht van ziekten naar de varkenshouderij. Dat kan vanuit een stuwmeer bij de wilde zwijnen, maar wilde zwijnen kunnen ook als vectoren fungeren om ziektes tussen bedrijven te verspreiden. Bij dierziekten die bestrijding behoeven, kan de schade voor de gehele varkenssector aanzienlijk zijn, vooral in gebieden met een hoge dichtheid aan gehouden varkens.