De Engelse staatsman die als de grondlegger van het Engelse empirisme geldt, is Francis Bacon.
Bacon (1561-1626) was een filosoof, wetenschapper, jurist en staatsman die bekend staat om zijn nadruk op observatie en experimenten als basis voor kennis. Hij geloofde dat kennis niet verkregen kon worden door pure logica of redenering, maar door middel van empirisch onderzoek, waarbij zintuiglijke waarneming en experimenten centraal staan.
Bacon’s werk had een grote invloed op de ontwikkeling van de wetenschappelijke methode en het empirisme als filosofische stroming. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de Engelse Renaissance en de wetenschappelijke revolutie.
Naast zijn werk op het gebied van filosofie en wetenschap, was Bacon ook een succesvol politicus en jurist. Hij bekleedde hoge functies aan het hof van koningin Elizabeth I en koning James I.
Enkele van Bacon’s beroemdste werken zijn:
- Novum Organum (1620): Dit werk beschrijft Bacon’s visie op de wetenschappelijke methode en bevat een kritiek op de traditionele scholastieke filosofie.
- The Advancement of Learning (1605): In dit werk betoogt Bacon dat wetenschap en kennis essentieel zijn voor de vooruitgang van de samenleving.
- The New Atlantis (1626): Dit is een utopische roman waarin Bacon een visie geeft op een ideale samenleving gebaseerd op wetenschap en technologie.
Bacon’s gedachtegoed had een diepe invloed op latere filosofen en wetenschappers, zoals John Locke, Isaac Newton en David Hume. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste denkers van de moderne tijd.